Zastosowanie lasera diodowego w ambulatoryjnym zmniejszeniu migdałków u dzieci z przerostem migdałków podniebiennych. Wyniki badań klinicznych

WSTĘP:

Celem tego badania retrospektywnego jest prezentacja przebiegu pooperacyjnego, skuteczności leczenia i poziomu satysfakcji rodziców po zabiegu przycięcia migdałków przy pomocy lasera diodowego przeprowadzonego w warunkach ambulatoryjnych u dzieci z niezapalnym przerostem migdałków.

METODY:

Do badania włączono 183 dzieci z niezapalnym przerostem migdałków, które były operowane w okresie od października 2004 r. do października 2006 r. (średnia wieku: 4 lata i 7 miesięcy). Wszystkie dzieci poddano tonsilotomii z zastosowaniem kontaktowego lasera diodowego w (812 nm, fala ciągła, 13 W); w niektórych przypadkach dzieci poddano dodatkowym procedurom chirurgicznym (adenotomia, paracenteza, drenaż jamy bębenkowej). Wszystkie zabiegi przeprowadzono w znieczuleniu dotchawiczym w prywatnym ośrodku chirurgii ambulatoryjnej. Zabiegi były wykonywane przez dwóch lekarzy otolaryngologów. Pacjenci jednego z lekarzy (n=82) przyjmowali doustnie antybiotyk przez 7 dni po zabiegu (cefuroksym w syropie); wszystkie dzieci otrzymały standardową terapię przeciwbólową po zabiegu (ibuprofen w syropie). Przebieg pooperacyjny, powikłania (w tym późne powikłania), częstotliwość nawrotów, skuteczność leczenia i poziom satysfakcji rodziców oceniano na podstawie wyników badań kontrolnych (średni okres obserwacji: 1 rok) oraz standardowej ankiety wypełnianej przez rodziców średnio po roku i 8. miesiącach od zabiegu. Dane przetworzono do postaci cyfrowej i analizowano przy pomocy pakietu statystycznego SPSS wykorzystując test chi(2) i test Wilcoxona (p<0,05).

WYNIKI:

Zasadniczo pacjenci nie odczuwali bólu lub odczuwali niewielki ból. Nie zaobserwowano wtórnego krwawienia po tonsilotomii. Wyjątkowo opisywano wyraźną ranę powierzchniową (2,9%), gorączkę (2,3%), lub zaczerwienienie łuków podniebiennych. Nie obserwowano późnych powikłań, takich jak deformacja tkanki bliznowej w obszarze podniebienia miękkiego lub ropnie okołomigdałkowe. Ocena skuteczności leczenia w kontekście chrapania, obturacyjnych zaburzeń oddechu, napadów bezdechu, braku apetytu i podatności na infekcje, była bardzo dobra, a poziom satysfakcji rodziców bardzo wysoki. Przebieg pooperacyjny różnił się istotnie w zależności od grupy pacjentów (grupa bez antybiotyku lub grupa przyjmująca doustnie antybiotyk po zabiegu) pod względem bólu pooperacyjnego (skala punktowa: 0-3): w grupie z antybiotykiem praktycznie nie odnotowano bólu pooperacyjnego (średnia punktacja: 0,1), natomiast w grupie nie przyjmującej antybiotyku odnotowano jedynie niewielki ból pooperacyjny (średnia punktacja: 0,5).

WNIOSKI:

Ambulatoryjna tonsilotomia z zastosowaniem lasera diodowego u dzieci z objawowym przerostem migdałków jest procedurą zasadniczo bezbolesną, obarczoną niewielkim ryzykiem pooperacyjnym, odznaczającą się przy tym wysoką skutecznością terapeutyczną i wysokim poziomem satysfakcji rodziców. Wydaje się, że tonsilotomia jest metodą z wyboru w leczeniu pacjentów z powodu powyższych wskazań. Nie wykazano różnic w przebiegu pooperacyjnym w przypadku tonsilotomii z zastosowaniem lasera diodowego a tonsilotomii z zastosowaniem bardziej popularnego lasera CO2.